บุคลล (ม.3)

กฎหมายว่าด้วยความสามารถของบุคคล

ประเภทของบุคคล

Ø “บุคคล” ในทางกฎหมาย หมายถึง สิ่งซึ่งมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย ซึ่งกฎหมายจำแนกเป็น ๒ ประเภท คือ

                  1. บุคคล คือ มนุษย์ คือ มนุษย์เราโดยทั่วไป

                  2. นิติบุคล คือ สิ่งที่กฎหมายสมมติว่าเป็นบุคคลหรือยกขึ้นเป็นบุคคลเพื่อให้มีสิทธิและหน้าที่ต่าง ๆ ได้ตามกฎหมาย

บุคคลธรรมดา

การเริ่มสภาพบุคคล

สภาพบุคคลเริ่มตั้งแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก

            1. ทารกพ้นจากคลอดของมารดา

            2. อยู่รอดเป็นทารก

ทารกในครรภ์มารดาปกติยังไม่ถือว่ามีสภาพบุคคล โดยหลักจึงไม่อาจมีสิทธิใด ๆ ในทางกฎหมาย แต่

ป.แพ่งฯ มาตรา ๑๕ วรรคสอง บัญญัติว่า “ทารกในครรภ์มารดาก็สามารถมีสิทธิต่าง ๆ ได้ หากว่าภายหลังคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก”

เช่น สิทธิในการรับมรดกจากบิดาที่ตายในระหว่างที่ทารกนั้นยังอยู่ในครรภ์มารดาโดยการคลอดนี้จะต้องคลอดภายในระยะเวลา ๓๑๐ วัน นับแต่วันที่เจ้ามรดกถึงแก่ความตาย

การสิ้นสุดสภาพบุคคล

สภาพบุคคลสิ้นสุดลงเมื่อตาย ( มาตรา ๑๕ ) การตายตามกฎหมายนั้นมีอยู่ ๒ กรณี คือ

การตายตามธรรมชาติ

            หมายถึง คนสิ้นชีวิต โดยหลักจะได้แก่ ระบบการทำงานของร่างกาย ๓ ระบบ ไม่ทำงาน คือ

            1. ระบบประสาทกลาง ได้แก่ สมอง

            2. ระบบไหลเวียนโลหิต ได้แก่ หัวใจและหลอดเลือด

            3. ระบบหายใจ ได้แก่ หลอดลมและปอด

การตายโดยผลของกฎหมาย

            คือ บุคคลที่ศาลสั่งแสดงว่าเป็นคนสาบสูญ

                        การที่บุคคลถิ่นที่อยู่ และไม่มีใครรู้แน่ว่าบุคคลนั้นยังชีวิตอยู่ หรือไม่ตลอดระยะเวลาห้าปี เมื่อผู้มีส่วนได้เสีย หรือพนักงานอัยการร้องขอ ศาลจะสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนสาบสูญ แต่ในกรณีที่มีเหตุภยันตรายจากการรบหรือสงคราม ยานพาหนะสูญหาย ระยะเวลาจะลดเหลือ ๒ ปี

นิติบุคคล

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

สมาคม มูลนิธิ  ห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล ห้างหุ้นส่วนจำกัด บริษัทจำกัด

กฎหมายอื่น

กระทรวงและกรมในรัฐบาล ราชการบริหารส่วนภูมิภาค วัด